Dankzij Burennetwerk hebben 4400 buurtbewoners elkaar afgelopen jaar gevonden voor extra hulp en sociaal contact. Zo ook mevrouw Rienks en Leon: “Ik ben zo blij met hem”

In een woning op tweehoog in Amsterdam Zuidoost woont mevrouw Rienks. In haar huis staan mooie oude vitrinekasten en hangen afbeeldingen van wajangpoppen aan de muur. Leon speelt vandaag als gastheer en biedt op instructies van mevrouw Rienks direct cranberry sap en kaaskoekjes aan.

Hoe hebben deze twee elkaar ontmoet? Mevrouw Rienks ontvangt thuiszorg van Cordaan, via hen werd zij aangemeld bij Burennetwerk voor hulp van een vrijwilliger voor de boodschappen. Mevrouw Rienks vertelt: “Ik kreeg ‘m toegewezen via Burennetwerk. Ik had een vrijwilliger nodig. Toen zeiden ze, daar kunnen we wel voor zorgen! Leon kwam ook op m’n verjaardag en toen heeft hij mijn familie ontmoet. Ze vonden hem allemaal heel leuk en aardig. Dus hij werd goedgekeurd! Sindsdien helpt hij me met de boodschappen van Albert Heijn en soms ook met andere dingen. Hij heeft ook de kapstok gemaakt want die was afgebroken, hij kan alles. Je ziet, hij kan ook gastheer zijn. ‘t Is een man uit duizenden. En hij is bovendien erg aardig.”

Leon lacht bescheiden: “Een manusje van alles. Ik help hier en daar met hand- en-spandiensten, voor gezelschap en met de boodschappen. Volgens mij hebben we de eerste keer dat we elkaar zagen gelijk bijna twee uur een beetje hier gezeten. Heb ik u gevraagd naar uw reizen, uw studie. En u deed me ook denken aan mijn eigen oma. Daarom was het voor mij gelijk best wel bekend.”  “Ja”, beaamt mevrouw Rienks, “we konden gelijk met elkaar opschieten. Ik was heel blij met Leon, en m’n familie ook.”

Voor Leon is het de eerste keer dat hij zich via Burennetwerk inzet als vrijwilliger. “Ik heb een achtergrond als sociaal werker. Ik studeer culturele en maatschappelijke vorming en zit nu in m’n laatste jaar. Ik ben heel gevoelig voor het welzijn van de mensen in een wijk als deze. Mensen hebben veel aan elkaar hier, steunen elkaar vaak. En als corona uitbreekt vallen een heleboel dagelijkse bezigheden weg. Het buurthuis sloot, de clubjes konden niet meer samenkomen. En ik voelde zo van: nu is de tijd voor buren om samen te komen! Dus ging ik naar initiatieven op zoek, ik heb zelf ook een paar dingen geïnitieerd met vrienden. En na mijn aanmelding als goede buur bij Burennetwerk werd ik gebeld. Ik dacht: oké laten we kijken hoe het gaat.”

De match verloopt goed en het duo heeft ook samen kerst gevierd. “Leon kwam Tweede Kerstdag” zegt mevrouw Rienks. “Ik had een Japanse curry meegenomen”, zegt Leon. “Ik heb haar echt lopen verwennen, dat zei u zelf ook. Een tasje met fruit, met een bakje eten, allemaal lekkers.” “Ja heel zorgzaam, hij is heel geschikt voor z’n werk wat hij gaat doen. Het is een lieverd,” zegt mevrouw Rienks vertederd. “We matchen goed he. Ik vind u ook lief.” “Och nou dankjewel”, zegt ze bescheiden.

Na een tijdje babbelen komen er allerlei verhalen los bij mevrouw Rienks over haar avontuurlijke verleden, zoals haar jeugd in Nederlands-Indië en Singapore. Later woonde ze in Nederland waar ze Spaans studeerde en daarna reisde ze door Zuid-Amerika. En het blijkt dat mevrouw Rienks tegenwoordig ook nog turbulente avonturen meemaakt. “Zullen we vertellen over onze valpartijen?”, zegt Leon. “Oh de valpartijen”, knikt mevrouw Rienks. “En dan gaat hij het toch weer doen hoor. Over muren springen en weet ik veel, of van het dak springen. Ik zie het hier ook wel op de televisie door mensen. En dan denk ik oef. Maar ja hij gaat het toch weer doen he.” 

“Ja, freerunning”, legt Leon uit. “Dat is mijn grote liefde qua sport. Toen ik haar in april had ontmoet hebben we elkaar twee of drie keer gezien. Afgelopen mei was ik buiten aan het sporten en opeens brak ik m’n knie. Het werd lang revalideren. Ik belde haar dus op zo van: ik lig hier met een brace om m’n knie dus we gaan elkaar een tijdje niet zien. Dat was wel jammer. Ik moest revalideren en kreeg steeds meer flexibiliteit in die knie. Toen ik op een gegeven moment weer klaar was om haar te zien, was ik hier gewoon een keer langsgekomen zonder dat ze het wist. Ik dacht, ik ga haar verrassen. Toen deed ze niet open. Ik dacht, ‘huh mevrouw Rienks is altijd thuis, hoe kan dit?’ Misschien is ze even een ommetje maken of bij een familielid. Maar wat bleek… Weet u nog? Precies toen ik klaar was met revalideren, brak u uw voet!”

“Oh ja, ja ja, toen moest ik naar het ziekenhuis”, vervolgt mevrouw Rienks het verhaal. “Het was bij de VU, een beetje verder weg van huis. Toen heb ik daar twee weken gezeten en ben ik naar een revalidatiecentrum gegaan, ook van Cordaan. En toen heb ik vreselijk m’n best gedaan om te laten zien dat ik naar huis kon. In die periode was ik ook jarig. En m’n nichtje had gezegd, als je jarig bent kom ik je halen en mag je mee naar huis. Een paar dagen voordat dat gebeurde werd me gezegd dat ik naar huis mocht. There’s no place like home.”

Nu kunnen ze allebei gelukkig weer op hun benen staan. “Ja ja, binnenkort gaan we over daken heen springen,” grapt Leon. “Ik dank je hartelijk maar ik ga niet met je mee”, zegt mevrouw Rienks. “Nou, dat zien we nog wel!” “Grappenmaker”, zegt ze liefelijk.
---
Burennetwerk en Cordaan werken sinds 2017 samen om meer te kunnen betekenen voor cliënten en zorgprofessionals van Cordaan. Burennetwerk koppelt buurtgenoten aan elkaar voor eenvoudige klusjes of sociaal contact. Elke hulpvraag voor een vrijwilliger van een cliënt van Cordaan Thuiszorg kan worden aangemeld. Wanneer een hulpvraag niet bij Burennetwerk past, worden de Matchmakers Informele Zorg ingezet en wordt er een passende oplossing gevonden binnen het gehele aanbod van informele zorg in de stad. Zo is er altijd een vrijwilliger te vinden! Wil je meer weten over Burennetwerk of jezelf aanmelden? Kijk dan op:  www.cordaan.nl/matchmaker-informele-zorg

Tekst: Kirsten Bedner
Foto: Renée van der Heide